Kielak Alfred Janusz - I375

Alfred Janusz Kielak Urodził się w Pińsku (przedwojenne woj.poleskie) 6 października 1930 jako czwarte dziecko Konstantego i Janiny z Ważyńskich. Zmarł w Gorzowie Wlkp. 5 września 2009.

Z wykształcenia energetyk, z zamiłowania globtroter. Współorganizator PTTK i Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Gorzowie, pionier miasta.

W 1940 r. wspólnie z rodziną uciekł z Pińska w głąb okupowanej Polski (patrz Historia pewnego mezaliansu). Zamieszkali w Chrzęsnem – rodzinnej miejscowości jego ojca. Od 1945 r. w Gorzowie. W wieku 15 lat rozpoczął pracę jako elektryk. Przepracował 50 lat – zaczynał w Zakładzie Energetyki, na emeryturę odchodził z ENEI. Mimo zmiany nazwy był to ciągle ten sam zakład pracy. Opracował kilkanaście pomysłów racjonalizatorskich, które znalazły zastosowanie w praktyce.

Pracował i uczył się jednocześnie. Skończył Technikum Energetyczne w Warszawie. Brał udział w elektryfikacji okolicznych wsi. Był gorzowskim latarnikiem zajmującym się gaszeniem ulicznych lamp.

W latach 50. XX wieku współtworzył gorzowski oddział PTTK. Był jednym z jego prezesów i należał do najaktywniejszych działaczy. Współtworzył i przez wiele lat prowadził Koło Zakładowe PTTK „Energetyk”. Posiadał uprawnienia przewodnika nizinnego i górskiego, pilota wycieczek krajowych i zagranicznych. W czasach, które nie sprzyjały turystyce zagranicznej, był charyzmatycznym organizatorem słynnych wypraw trampingowych po krajach Europy, Afryki i Azji. Do dziś krążą o nich legendy.

Współtworzył Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Greckiej. Już w latach 1958-87 miał na swym koncie 168 zagranicznych wycieczek, także do krajów wówczas bardzo egzotycznych (Wietnam, Mongolia). Następne lata, to kolejne setki wyjazdów. Nie zaprzestał ich nawet na emeryturze. Niemal do ostatnich miesięcy swojego życia współpracował z kilkoma biurami podróży.

W latach 90. XX w.współtworzył w Gorzowie Uniwersytet Trzeciego Wieku. Przez 17 lat wykładał w nim turystykę, organizował wyjazdy i niedzielne wyprawy piesze. Przed śmiercią był sekretarzem Zarządu UTW.

Odznaczony m.in. Złotym i Brązowym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony dla energetyki”, dwukrotnie „Za szczególne zasługi dla miasta Gorzowa Wlkp.”, odznakami za wkład pracy dla rozwoju i rozpowszechniania kultury fizycznej, sportu i turystyki, za bezinteresowną pracę i zasługi w upowszechnianiu turystyki w Polsce, za szczególnie wyróżniającą działalność społeczną, za wybitne zasługi i trwałe osiągnięcia w rozwoju i upowszechnianiu turystyki górskiej.

Zmarł w Gorzowie we własnym domu po krótkiej, ciężkiej chorobie. Pochowany na cmentarzu komunalnym w kwaterze rodzinnej.
Artykuł z Gazety Wyborczej z 17.10.2009 roku

Żonaty z Ireną Leokadią Gruszewską. Wychowali dwoje dzieci: Janusza Ireneusza i Marię Jolantę

Brązowy Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Złota odznaka Zasłużony dla Energetyki Honorowa Odznaka Miasta Gorzowa Medal 40-lecia PRL Odznaczenie PTTK Znaczek pioniera Miasta Gorzowa Legitymacja przewodnika