Dłużniewski Ludwik - I18613
Dłużniewski Ludwik ps. "Nadzieja" urodził się 9 czerwca 1906 r. w Dłużniewie Małym jako dziecko Ludwika i Józefy z Ciechrzyckich. Zmarł 6 lutego 1943 roku.
Nauczyciel, oficer rez. saperów WP, ppor. [1932], por. rez. [1936], w konspiracji ZWZ-AK, ps. „Nadzieja”. Komendandt Obwodu Płońsk AK – Podokręg Północny AK – Obszar Warszawski AK.
W okresie międzywojennym ukończył seminarium nauczycielskie, potem Szkołę Podch. Rez. Saperów w Modlinie. 1 stycznia 1932 awansowany do stopnia ppor. rez. piechoty ze starszeństwem z przydziałem mobilizacji do 1 Batalionu Saperów Leg. w Modlinie. Ewidencyjnie podlegał PKU Płońsk. Po kolejnych ćwiczeniach wojskowych awansowany 1 stycznia 1936 do stopnia por. rez. saperów. Do lata 1939 pracował w zawodzie nauczyciela szkół powszechnych. Ostatnio przed wybuchem wojny był kierownikiem szkoły powszechnej w miejscowości Gawarzec Dolny k/Czerwińska, gdzie mieszkał. Zmobilizowany do WP brał udział w kampanii wrześniowej 1939. W okresie niemieckiej okupacji od początku 1940 czynny w konspiracji ZWZ Bardzo energiczny i operatywny konspirator. Zorganizował w dość szybkim tempie siatkę konspiracyjną ZWZ w południowej części obwodu płońskiego. Posiadał już od marca 1940 bezpośredni kontakt ze sztabem Podokręgu „Północnego” ZWZ w Warszawie. Pełnił funkcję komendanta Obwodu AK Płońsk od jesieni 1942 do 5 lutego 1943. Aresztowany przez żandarmów niemieckich w dniu 5 lutego 1943 w miejscowości Gawarzec Dolny, a następnie w godzinach wieczornych umieszczony w areszcie żandarmerii w Czerwińsku. W dniu 06 lutego 1943 podczas transportu z
Czerwińska do siedziby gestapo w Nowym Dworze, w pobliżu miejscowości Kaski k/Zakroczymia podjął razem z F. Klimkiewiczem ps. „Jastrząbiec” - inspektorem płońskim, dwukrotną próbę ucieczki. Po obezwładnieniu dwóch gestapowców, udało im się wyjść z samochodu a następnie pobiec w kierunku pobliskiego lasu. Podczas tej ucieczki kierowca, którego miał obezwładnić przewożony z nimi K. Zarzycki kolbą karabinu połamał rękę komendantowi Dłużniewskiemu, natomiast F. Klimkiewicz został postrzelony w szczękę. Po przejechaniu kilkuset metrów ,,Nadzieja’’ powtórnie próbował ucieczki, podczas której został zastrzelony.
W dniu 6 lutego 1943 aresztowana została też jego żona Stanisława. Była więziona w obozach koncentracyjnych: Majdanek, Ravensbruck i Buchenwald. Wiosną 1946r. powróciła do ukochanego syna Jerzyka. Zmarła 25 lipca 1981r.
W dniu 11 września 1994 w Bazylice Najświętszej Marii Panny w Czerwińsku została odsłonięta tablica pamiątkowa, poświęcona Ludwikowi Dłużniewskiemu oraz żołnierzom AK.
Postanowieniem z dnia 10 lipca 2008 Prezydent RP Pan Lech Kaczyński odznaczył pośmiertnie Ludwika Dłużniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.
